PDF Version
 

خداوندِ عالِمِ بر همه چیز، برگزید بر همه چیز، مصطفی (ص) را
همان محمد (ص) را که عبد مطلق هو بود و تنها از او سیراب می‌شد
و رحمتی برای جهانیان بود و تنها سیراب‌گر آنان

هم‌او بود که صعود داده شد به قله قربت الهی تا نزدیکی دو سر یک کمان، و بلکه نزدیکتر
و در آن قربت بی مثالش، تعلیم داده شد هر آنچه را که نمی دانست
تا ندانستنی برایش نماند! همانا فضل ازلی حق تعالی بر او عظیم بود
پس شنید هر آنچه را شنیدنی بود و دید هر آنچه را دیدنی بود
و بدین سان خاتَم و نگینِ حلقه‌ اولیاء و قریبان الهی گشت، و بلکه بود

پس قهراً ختم کرد سلسله رسولان الهی و فرستادگان خداوند به مردم را
چراکه او که بکل از بخل منزه بود، گفت هر آنچه را شنیده بود و نشان داد هر آنچه را دیده بود

البته تا که را یارای شنیدن او باشد و که را تاب دیدن
کسی دستش به آنچه او از خدای تعالی دریافته بود نمی‌رسید الا مطهرون

پس هر کس مکلف شد تا تنها بقدر وسع خودش بشنود و ببیند
الا قلیلی از خواص که خدای تعالی تطهیرشان کرده بود، تطهیر کردنی

صد البته با فرارسیدن نصر الهی مردمان فوج فوج توفیق فراگیری از او به وسع خود را یافتند
ولی مطهرانِ آنان آنچنان قلیل ماندند که همگی به یکباره در حصار عبای او می‌گنجیدند

هم آنها بودند که می‌شنیدند آنچه را او می‌شنید و می‌دیدند آنچه را او می‌دید
پس عالم شدند به علمِ فراگیرِ او و خبیر گشتند به اخبار الهی‌اش

پس با او نور واحد شدند، و اول و آخر و وسطشان همسان و همنام او شد
آنان وارثان بر حق او، و بالطّبع تمامی اولیاء و انبیاء الهی، گشتند

همانا مصداق صادق ایشان امام جعفر بن محمد الصادق عليه السلام بود
که به جعل الهی به سان آباء شریفش خلیفة الله فی الارض بود
با این حال منافقان و دنیاپرستان در حضورش گستاخانه برسر خلافت با یکدگر می‌ستیزیدند
اما این مکاران غافل بودند که خیرالماکرین ظالمین را به دست ظالمین دفع می‌کند
و اینچنین او فرصتی یافت تا سخاوتمندانه از میراث الهی جدّ کریمش (ص) تشنگان را تا ابد سیراب نماید